گذشت ...

سالها سپری شد ، تا لحظاتی بدون تو گذشت ...

چند خط با کثافتها

( چون توی خواننده هام چند تا استثنا هست ، پس به خاطر اونا همۀ خواننده های اینجا رو از حرفام استثنا میکنم ،

امیدوارم کسی به خودش ، و به دل نگیره )

انقدر توی سالهایِ گذشته با خودم این بدِ اون بدِ کردم ،

انقدر گفتم اگه اینو بگم این ناراحت میشه ،

اگه اون قضاوتُ بکنم اون ناراحت میشه ،

که حالا انجامِ خیلیاشون برام عملاً غیر ممکن شده ،

انقدر هی جمع کردم تو خودم که دیگه سنگینیشونو نمی تونم بیشتر از این با خودم اینور اونور ببرم؛

دلم میخواد کینه بورزم به خیلیا ،

راحت نظر بدم ،

قضاوت کنم ،

فحش بدم ،

بگم برو گمشـــــــــــــــــــــو ،

بگم کثافـــــــــــــــت ،

دلم میخواد نخندم که بقیه فکر کنن سر حالم ، امیدوارم همۀ این بقیه برن زیر گل ،

میخوام حسادت کنم ،

آشغالا ،

حیوونا ،

پست فطرتها ،

کثافتها ،

کثافتها ،

کثافتها ،

حروم زاده ها ،

دلم میخواد نـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــعــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــره بزنم ...

(چرا انقدر داغونم ؟ چرا ؟ چرا ؟ چرا ؟ )

اینطوری

چند وقتی بود که فکرم درگیرِ این بود که چی شد که اینطوری تنها شدم ؟ از کجا شروع شد ؟ علتهاش چی بودن ؟البته برای کناره گیریم از جماعت دخترها جوابهایی داشتم ، اما سوالم دربارۀ پسرها بود . هیچوقت آدم رفیق بازی نبودم که سرم شلوغ باشه و ندونم با کی داشتم با تلفن حرف می زدم و با کی قراره برم بیرون ،

( حوصله اش نیست ادامه اش رو بنویسم ، هم طولانی میشد ، هم اینکه فکر میکنم همه همینطورن و دلایلم با هر کس اینطوره مشترکه ، شاید بعداً کاملش کردم )

باد نمی وزد

من از جنگ با در بسته می آیم ، از پنجرۀ تاریک ،

از پریدن در قفس ،

با مشتی خونین ، کوفته به در آهنین ،

تو با لبخندی دروغ ،

در تلاشی ، برایِ متلاشی شدنم قدم بر میداری ،

به شَک ها یقین می برم ،

در حقایق تردید می کنم ،

شب همه جا را گرفته ،

خورشید زمین را دور می زند تا برسد فردا با فروغی کهنه ، دروغی تازه ،

من از مرگ  ...

لـــا لـــا یــی

اگه بشه اسمشُ شعر گذاشت ، اونوقت می تونم بگم این شعرُ چند سال پیش گفتم ، جزء اونایی هم هست که خیلی دوسش دارم ، دیشب یادش افتادم و گفتم براتون بذارمش اینجا اما حوصلۀ تایپ کردنش رو نداشتم ، اما امشب تا یادش افتادم براتون گذاشتمش ، امیدوارم بپسندینش :

لـــالـــا لـــالـــا گـــل پـونه                    تـــو دنــیــا غـــم فــراوونـه

لـــالـــا لـــالـــا گـــل مریم                   بـخـواب امـشب بازم با غم

لـــالـــا لـــالـــا گـــل لـادن                   هــمــه از مـرگ مـا شـادن

لـــالـــا لـــالـــا گـــل لـالـه                   شـهـیــد شــد مــرد دلـداه

هـمه غمگین همه گریون                   لـبـا خـنـده دلـاشـون خون

هــمــه از هـم گــریــزونـن                   از آزادی چـه مــــی دونــن

همه از زندگی خسته ان                   دیـگه بـاراشونـو بسـتـه ان

هـمـه بـا هم بازم تـنـهان                   هـمـه اســیـــرِ نــا مـــردان

لـالـا لـالـا دیـگـه دیــر شد                   جـوونـی رفت و دل پیر شد

خـیـال کـردم کـه اون یـاره                   نـــدیـــدم دشــنــه ای داره

خیال کردم که اون دوسته                   نـدیـدم گــرگِ در پـوسـتــه

خـیـال کـردم خـیـال کـردم                   بــازم فــکــر مـحــال کــردم

لـــالـــا لـــالـــا دلامون مرد                   کی بـود رویایِ ما رو بُـرد ؟

عــجـب رویــای نـابـی بـود                   ولی عمرش به خوابی بود

حـقـیـقـت تــلـخ و دلـگـیره                   نـــداده زود مـــی گـــیــــره

مـسـافـر عـاقـبــت پـژمــرد                   تـــو راه خـونـه بـود کـه مرد

لـــالـــا لـــالـــا دیـگـه بسه                   کـی از آزادی می تـرسه ؟

لـــالـــا لـــالـــا بمون با من                   هـمـه رفـتـن بـجـز دشمن

لـــالـــا لـــالـــا نـکـن گـریـه                   شـقـایـق مـرد دیـگـه دیـره

لـــالـــا لـــالـــا اهــورا مُــرد                   باز اهریمن  ،  بازی رو برد

( اینجا چی شد ؟ واقعاً کسی نیست ؟ )

آخرین بار ...

آخرین باری که رویا دیدم نزدیک ۱۰ سال پیش بود ، تازه به خونه ای که الان توشیم اسباب کشی کرده بودیم ، دیدم دارم توی حیاط خونۀ قبلی از دیوار خودمو میکشم بالا که برم توی تراس ، همون موقع ها از دختری خوشم می اومد ، اون توی تراس ایستاده بود و وقتی نزدیک شدم دست دراز کرد و دستمو گرفت که بکشدم بالا ، وقتی خوب دستم تو دستش جا شد و وزنمُ انداختم رو دستش ، یهو دستشُ باز کرد و و من ، من ول شدم ، از خواب پریدم .. .

بعد از این دیگه رویا ندیدم ، فقط کابوس می بینم گه گاهی ...

اَصَن = اصلاً

...   سکوتم از رضایت نیست ، اَصَن حسِ شکایت نیست   ...

گپ زدن با تو ، یا ، گپ زدن با توهم

تصور کن دوتایی نشستیم و تو یه سوال ازم بپرسی ، مثلاً بپرسی وبلاگ چیه ؟ بعد من شروع کنم برات توضیح بدم ، از اینکه سرویس وبلاگ چیه و چطور خدمات میده و ثبت نام و قالب و نظر دادن و خلاصه سیر تا پیازشو برات بگم ، حالا خودتو از این تصور حذف کن ، چی میمونه ؟ من میمونم که دارم با صدای بلند ( منظورم فریاد زدن نیست ، صدایِ نرمالِ یه گفتگو منظورمه ) دارم همراه با تکون دادن دست در مورد وبلاگ توضیح میدم . ..

این روزها همش وضعیتم اینطوریه و تنها دلخوشیم هم اینه که کسی نیست تا ببیندم و به عقلم شک کنه ...

پرواز در ...

                        با فشاری شبیه همون فشاری که به پاهام میارم تا از روی جوب

                        بـپـرم ، از زمین بلند میشم ، الـبـتـه خیلی نمیرم بـالـا ، اما قابـلِ

                        قـبـولـه ، راحت سر و ته می ایستم روی سقف ، میتونم از دیـوار

                        راست برم بـالـا ، برای همه هـم این ویـژگیم طـبیـعیه ، تـوی هـوا

                        شـــنـــاورم و آی لــــذت داره ، آی لــــذت داره کـــــه نـــــگـــــو . ..

همین دیگه ، خیلی وقته دیگه این خوابُ ندیدم ، خـــــیـــــلـــــی  و قـــــتـــــه  ...

استثناً همیشه

همیشه ۳ تا بودیم ،

یکیمون هم اضافه بود . ..

اون همیشه من بودم  ...

چرا همیشه ۳ تا بودیم ،

یکیمون هم اضافه بود ؟

چرا اون همیشه من بودم  ؟؟؟