کروات ؛ پدیده ای ضد دین ؟

یه وبلاگی هست که یکی در میون پستهاش میرن رو اعصابم ، نمی دونمم چرا باز بهش سر میزنم ، امروز رفته بودم دیدنش که دیدم یه پستی داشته در مورد کروات زدن و خوب بودن و بد بودنش . ..

گفتم به جای اینکه حرفم رو توی نظراتش بگم ، اینجا بنویسمشُ و با شما قسمتش کنم :

تا اونجایی که من و هم نسلهام میدونیم ، زدنِ کروات از یکی دو سال بعد از انقلاب تقریباً ممنوع شد ، اما نکته اینجاس که این ممنوعیت بخاطرِ یه دیدگاهِ فرهنگی و ایدئولوژیک بود ، چون جامعۀ ما وقتی انقلاب شد جامعۀ به شدت فرهنگی ، اهل بحث و گفتگویی شده بود و از طرفی هم پُر از احزابِ مختلف ، که هر کدوم تلاش می کرد به همراهِ شیوه ایی که برای فکر کردن به اعضای خودش پیشنهاد میکرد ، شیوه ایی رو هم برای ظاهر و پوشش معرفی کنه تا به این شکل هم از بقیه متمایز باشه . ..

از اونجایی که اکثرِ احزابِ قوی ، در مخالفت با نظامِ حاکم - به عنوانِ راستِ جامعه - بودند و خود بخود چپ* حساب میشدند ، و چون شیوۀ پوشش نظام اصلاحِ کاملِ صورت و پوشیدنِ کت و شلوار و زدنِ کروات بود ، همۀ احزابِ مخالف در درجۀ اول سعی میکردند که این ویژگیها رو زیرِ پا بگذارن و اینطور بود که مخالفها هم برای مخالفت با این پوشش و هم شبیه شدن به طبقاتِ فرودستِ جامعه ، شلوار جین و اورکت ارتشی ( خاکی رنگ ) و ریش و سبیل بلند رو انتخاب می کردند** و بعد از این مرحله حالا خود مخالفها برای اینکه شبیه هم نباشن تفاوتهایی رو اعمال می کردند ، مثل کمونیستها که برای اینکه نه شبیه غربیها ( اصلاحِ کاملِ صورت ) باشن ، و نه شبیهِ اسلام گراها ( بلند کردنِ ریشو سبیل با هم ) ، فقط سبیل هاشون رو بلند می کردند. ..

اما یکی از نقاطِ مشترکِ همۀ این گروهها ، نبستنِ کروات بود که از نمادهای اصلی در پوششِ غربی حساب میشه و از ابتدایِ پا گرفتنِ کمونیسم توی دنیا همیشه با بستنش مخالفت شده . اما اینها همه مالِ همون سالهای اولِ انقلابه و الان دیگه سالهاس کسی به این پشتوانه های فریِ پشت یه لباس پوشیدنِ ساده اهمیت نمیده ، کمااینکه الان سالهاس که دوباره پوشیدنِ لباس از روی مُد باب شده ، ولی دیگه کسی پیگیرِ این نمیشه که چرا فلان گروهِ غربی یا شرقی ، به اون شکلِ خاص لباس میپوشه . ..

خلاصه اینکه تنها علتِ اینکه کروات از لباسِ مردم کم شد ، تا جاییکه من خودم تویِ تاریخ پیگیر شدم همین بود و اصلاً مسئله ربطی به دین و مذهب نداشت و فقط یه مبارزۀ فرهنگی بود ...