۱۷ ساله بودم و تازه از یه دختری تو راه مدرسه خوشم اومده بود ،
همون روزها خوردم به پست یه جمله شریعتی که میگفت :
مهم گشتنه و اینکه از گشتن خسته نشی وگرنه یافتن هنری نیست . ( تو همین مایه ها )
همین جمله بد بختم کرد ...
از اون موقع هی روزگار گشت و منم پشت سرش به گشتن . ..
همه ایرانو گشتم ،
با هر کی چار کلام حرف میزدم و می گفت فهمیدم ،
راه میافتادم شهرشون . ..
هر دفعه هم همین جمله بعد از اینکه با مغز می خوردم زمین ،
باعث میشد باز بایستم . ..
اون عشق ۱۷ سالگی رفت ،
خیلیا هم بعد از اون رفتن ،
تا دو سال پیش که به خودم گفتم اشکان جان :
بریدی ، بس کن دیگه ...
بیخیال ، بیشتر بگم باز میزنم زیر گریه ،
همین دیگه ، تمام ...
در پشت چهار چرخه ی فرسوده ای کسی
خطی نوشته بود:
؛من گسته ام نبود!تو دیگر نگرد..نیست!؛
این آیه ملال در من هزار مرتبه تکرار گشت و گشت
چشمم برای این همه سرگشتگی گریست.
چون دوست در برابر خود مینشاندمش
تا عرصه بگو مگو میکشاندمش:
در جستجوی آب حیاتی؟
در بیکران این ظلمات آیا؟
در آرزوی رحم؟عدالت؟
دنبال عشق؟
ما نیز گشته ایم
؛و آن شیخ با چراغ همی گشت...؛
آیا تو نیز چون او انسانت آرزوست؟
گرخسته ای بمان و اگر خواستی بدان:
ما را تمام لذت هستی به جستجوست.
پویندگی تمامی معنای زندگیست.
هرگز
نگرد ؛نیست!
سزاوار مرد نیست
شعر قشنگی بود ، مثل همون مزخرفاتی که توی بچگی تو گوشمون می خوندن : مرد که گریه نمیکنه ...
آره! هر وقت دلت گرفت راحت گریه کن! مخصوصا وقتی تنهایی خیلی حال می‌ده!
من همیشه تنهام ...
ممکنه آدم چند هزار بار تو زندگی فکر کنه که عاشق شده آقای عاشق پیشه اما از اون چند هزار بار فقط یکیش واقعیه
این همون نظریه که میگه عشق فقط یه بار میاد سراغ آدم ، اما به نظر من عشق بارها میاد ، همیشه خوده عشقه ، اما لباسهای مختلفی رو می پوشه و آدم توی آدمهای متفاوتی می بیندش .
به حرف من گوش کن من تجربه ام بیشتره
باور کن تو این یه زمینه تجربه منم کم نیست .