عصرِ دل انگیز اما تلخ

از یه طرف عصبی و کلافم ،

گیجم ، بی قرارم ،

نمی دونمم چرا !!!

از طرف دیگه هم واقعاً ، واقعاً دوست دارم

امروز میرفتم بیرون . ..

( لطفاً هم نگین :

تنها برو بیرون

تنها برو بیرون . ..

چون از این کار بدم میاد .. . )

صدا کن مرا

اسم خودمو که تکرار می کنم یه حسی غریبی بهم میده ...

دفـتـر سـیـب و درخـت چـهـل بـرگ

نمی دونستم برای این توضیح

بنویسم یا نه ،

اما می بینین که نوشتم . ..

این شعر مالِ اقلاً 5-6 سالِ پیشِ ،

منظورش هم کسِ خاصی نیست ،

اما هم دوسش دارم ،

هم اگه به حساب پر رویی نذارین ،

از خوندنِ دوباره و دوباره اش سیر نمیشم . ..

درختی که کاشتیم ،

امروز هزار ساله شد ،

درخت ما زمستان را پوزخند کرده ،

و در اوج اندوه برگریزان ،

برگهایی را که عاشقانه رویشان  " تو "  نوشتیم ،

با خود دارد ،

برگهایی رنگی دفتر عشقی

که پیوند زدیم به درخت سیبی ...

آبی ، خاکستری ، سیاه

پیش در آمدِ شعرِ آبی خاکستری سیاه هستا ،

همون که میگه :

تو به من خندیدی و نمیدانستی

من به چه دلهره از باغجۀ همسـ....

آره ، خودشه ،

همش داره تو سرم میچرخه ...

اینم یه لینکِ بی ربط ،

آمارِ ثابتِ کتابُ نسبت

به تلویزیون و موبایل ببینین ...

همچنان تو

          

                                        تمنای تو ، دلم را تازه نگه میدارد ...

آژانسِ تنهایی .. .

همه ازم میپرسن : 

چرا همه جا رو با آژانس میری ؟ 

منم جوابِ سر بالا میدم . .. 

اما دلم یهو خواست اینجا 

راستشو بگم ؛ 

با آژانس میرم که سریع برم و برگردم ، چون ، 

دیدن پسر دخترها ، 

دیدن ذوجهای جوون عصبیم میکنه ... 

طعمِ اون لبخندُ ...

وقتی هستی خودت توی بدنم وول میخوری ،

وقتی نیستی جایِ خالیت ،

و انتظار اومدنت ،

مثل لبخندیه که آدم تا انتهای جُکی که میشنوه نگهش میداره ،

تا طعمِ اون لبخندُ خوب توی ذهنش مزه مزه کنه ،

و با به انتها رسیدنش ، همۀ شادیِ جمع شده رو

بپاشه توی صورتِ گوینده ... 

آرومم ؟

 

از همه جای اتاقم صدای سکوت میاد ، 

توی بدنم پر از سر و صداسا ، 

اما انگار که با ریموت صداشو قطع کرده باشن ، 

هیچ صدایی نمیاد . .. 

به نظرم میاد آرومم ، 

اما فکر نکنم آروم باشم ... 

دور

             

                                                  دور که میشوی ، 

                                     خاطراتِ شیرین نزدیک می شوند .. . 

کبوتری در آسمانِ خیال

 

چون تو ابعاد عکس دست میبرم لینک عکس رو برای کسایی که میخوان تو سایز اصلی ببیننش میذارم . 

در آسمانِ خیال  

تو چون کبوتری سپید 

بر فراز سرم بال گستردی ، 

دو بالت که دنیایم را پوشاند ، 

فضله ای به همۀ زندگیم رها کردی و رفتی ...