دفـــتـــر ســیـــب و درخــت چـــهـــل بـــرگ
بــنــویــســیــن دفــتــر ســیــب و درخــت چــهــل بــرگ ، بــخــونــیــن آرامــشـــــگــاه ...دفـــتـــر ســیـــب و درخــت چـــهـــل بـــرگ
بــنــویــســیــن دفــتــر ســیــب و درخــت چــهــل بــرگ ، بــخــونــیــن آرامــشـــــگــاه ...عبادتِ خوبی است تنهایی ؟؟؟
این عکس و تیتر صفحۀ بسم اللهِ شمارۀ جدیدِ ( 209 ) همشهری جوانه . ..
جالب بود برام ، تو اوج روزهایی که به هر دری میزنم که از تنهایی بزنم بیرون و حاضرم همه چیزُ بدم واسه یه دوستِ خوب که دستمو بگیره و از تنهایی بیرون بکشدم ، اونوقت مجله ای که آبونمانم ، صفحۀ اولشُ اینطوری شروع میکنه ...
البته از یه دیدِ دیگه اگه بهش نگاه کنم باید بگم این یه نشونس ؟ پیامی داره برام ؟ چرا همچین تیتر و عکسی درست همین روزها باید بیان سر راهم ؟ گیج شدم ...
د یـــــد گـــــا ه
دیدین بعضی وقتها آدم خواب میبینه هر چی صدا میزنه ، با اینکه همه نزدیکشن باز کسی نمیشنوه ؟ حتی میره میگیره تکونشون میده باز متوجۀ آدم نمیشن ؟ دیدین صبح که بیدار میشه و با اولین نفر که حرف میزنه و میبینه صداشُ میشنوه چه خوشحال میشه ؟ الان همونطوریم ، اما توی واقعیت ، توی همین دنیایِ لاکردار ، خوابم که دیگه مدتهاس نمی بینم که ببینم اونجا هم وضع همینطوره یا نه ، تازه اگه ببینم هم کابوسه . برای همین نمیتونین تصور کنین وقتی برام نظر میذارین ، حتی اونهایی که پرت و پلا مینویسن ، چقدر خوشحال میشم ، چون تنها جاییه که می بیننم ، وقتی وارد صفحۀ مدیریت میشم و می بینم نظر جدید اومده ، چند لحظه باز کردنشُ کش میدم تا شیرینی دیده شدنُ به قدرِ همون چند لحظه بیشتر مزه مزه کنم ، اینهمه شمارشگری هم که گذاشتم واسه همینه ...
این دگر من نیستم ، من نیستم
ویرانی ام را به کوچه ها میبرم ،
میان غربتِ همشیریانم ،
شاید زیر پنجره ات مکثی کنم ،
و آب دهانم را تف کنم به همۀ فریبهایِ انتظار ،
شاید با چشمانِ بسته از خیابانی بگذرم ،
خیابانی که تو را برد به بی برگشت ،
خسته ام ،
قلبم با نام تو خون در رگهایم میریزد ،
شاید با تیغی از رگهایم بیرون ریختمت ،
از هر عابری سراغم را میگیرم ،
به دور اشاره میکنند با انگشت حیرت ،
به جایی که تو باید باشی ،
به جایی که سُر خوردم به انتظار ،
راه میروم ،
به همۀ قدیسین دخیل میبندم و
در دلم لعنت میفرستم که به من قولِ ما دادند ،
خورشید خیره دنبالم میکند ،
پس کو سایه ام ؟
سیگار دیگری روشن میکنم ،
مخدرم را به سوزن میزنم ،
سوزن دیگرم را سرخ میکنم ،
دود پشت دود ،
نرم میشوم ،
رخوت پُرم میکند ،
سَرَم ول میشود ،
سر گیجه ،
راه ،
تو ،
دروغ ،
دخیل ،
تکرار ،
می روم ،
نیستم ،
خسته ام ،
بریده ،
خسته و بریده ...
دنیا
دنیا پُر از زشتی است ،
و زشتی کم ندارد ،
زشتیهایِ آن خیلی بیشتر بود
اگر دیده بر آنها بسته بودیم ...
( از کلامِ آغاز فیلم خانه سیاه است )
چشمانِ کاملاً بسته
کاش میشد کاسۀ سرمُ باز کنم ،
مغزمُ دربیارم بذارم یه کنار تا خوب بخار کنه و خنک بشه ،
بعد یه چیزهایی رو ازش در بیارم و بندازم تو سطل زباله ،
اما اینکه عملی نیست . ..
اما این کاش عملیه که بگم :
کاش میشد دراز بکشم ،
چشمامُ ببندم ،
بازشون نکنم ،
باز نشن ،
بسته بمونن ،
بمونن ،
بمونن . ..
بـ ـر ا ـی هـ ـمـ ـیـ ـشـ ـه . . .
صبور باش غریبه
قصدم این نبود ،
اشتباه شناختی منو ،
اشتباه گرفتی منظورمو ،
نمیخواستم اینطوری بشه ،
نمیخواستم ،
نمیخواستم ،
نمیخواستم . ..
جنگ اعصاب ...
کاش کمی ، فقط کمی ...
کاش قبل از ...
اول برش میداشتی ،
ببینی اصلاً چیه ،
ارزشی داره ؟
میارزه بذاریش تو جیبت ،
حتی برای یک روز . ..
کاش قبل از پریدن روش ،
قبل از له کردنش ،
کمی براش وقت میذاشتی ...
کسی میدونه من چه مرگم شده ؟!
بارون ...
بارون ول کن نیست ،
یاد روزهایی میفتم که
جلوم مینشستی ،
من غرقِ تو میشدم و
تو غرق سازت . ..
کجایی ؟
هنوز ساز میزنی ؟
برای کـــی ؟
