دفـــتـــر ســیـــب و درخــت چـــهـــل بـــرگ

بــنــویــســیــن دفــتــر ســیــب و درخــت چــهــل بــرگ ، بــخــونــیــن آرامــشـــــگــاه ...

دفـــتـــر ســیـــب و درخــت چـــهـــل بـــرگ

بــنــویــســیــن دفــتــر ســیــب و درخــت چــهــل بــرگ ، بــخــونــیــن آرامــشـــــگــاه ...

همراهیت ...

 

 

 

 

 

همراهیت شیرینم میکنه ... 

 

  

 

نبودنت چشمهامو مرطوب نگه میداره ، 

بودنت روحمو  ... 

 

 

 

 

 

نگاه تو

 

 

 

 

 

 

 

                                                                     نگاه تو چنان بی نیاز از دنیایم می کند ،

                                                                         که می خواهم تا ابد در آن بمانم . ..

                                                                                                                  اما

                                                                                     تو ، سرگرمی به نظربازی و

                                                      مرا از سلول انفرادیم به بند گروهی می فرستی .. . 

 

 

 

 

 

غربِ بهشت ...

 

 

 

 

 

West of Eden

 

این دیوار غربیه اتاقمه ، 

پایینترین طبقه یه سری از کتابهامه ، 

بقیه طبقات هم قسمت اصلی آرشیو فیلممه*  . .. 

 

باورتون نمیشه اگه بگم خودمم 

نمیدونم شب که برسه ، هنوز اینجا 

این شکلی هست یا نه**  .. . 

 

 

 

*   یه مقدار دیگه اش طرف دیگۀ اتاقِ . 

 

** بارها قاب فیلمها رو عوض کردم ، 

چون تو روزهای شبیه امروز شکستن . 

 

 

 

 

 

مـــاه زیبایی ...

 

 

 

 

 

تـــو ،

تـــو که نیستی ،

خورشید نور کم دارد ،

مـــاه زیبایی  ... 

 

 

 

 

 

تـــــــــــــــــــــو و من

 

 

 

 

 

                                       دخـــتـــر زئـــوس

 

تـــــو ، 

مـــظـــهـــر انـــدیـــشـــه ای ، 

مـــظـــهـــر هـــنـــر ، 

مـــظـــهـــر دانـــش ، 

تـــــو ، 

دخـــتـــر زئـــوس خـــدایِ خـــدایـــان ، 

 

و  من ، تنها ، 

کسی هستم که 

تــــو را می خواهد ... 

 

 

 

 

 

بازم بهار ، اما نه ، پــایــیــز ...

 

 

 

 

 

( امیدوارم این پست رو نذارین 

به حساب پر رویی یا خودخواهی ... ) 

 

اتفاقاً اسم اینم بهار بود ، اما چه بهاری ؟! 

 

می دونست فقط یه گوشه میز تحریرش از 

کل اتاقش گوشیش آنتن داره . .. 

از هفته دوم آشناییمون هر روز عصر سر 

یه ساعت به خصوص گوشی از دسترس خارج میشد ، 

حط خونه هم مشغول میزد . .. 

بعد هم همزمان خط خونه آزاد میشد و گوشی آنتن میداد . .. 

 

اوایل گذاشتم به حساب بدبینی و 

تجارب تلخ گذشته ، اما خودش این اتفاق رو حاضر نبود قبول کنه ... 

 

زیر بار تایید دوست دختر خودش هم نمی رفت ... 

 

سر این خیلی جنگ اعصاب کشیدم ، 

تازه این فقط یه مورد از جذابتهای این ارتباط بود . .. 

 

مسئله اینه که یه وقت حسابهای یکی 

برات جور در نمیاد ، اما یه جایی تو دلت میگه : 

داره راست میگه ، و آدم با همه وجودش طرف رو باور می کنه ... 

 

اما یه موقعی هم هست که مو لای توضیح طرفت نمیره ، 

اما همونجای دلت میگه : 

طرف باهات صادق نیست ... 

 

اولی مال همون روزای اولِ ، 

چون بعد از ماهها تنهایی اومده بود 

و یه هدیه از طرف خدا میدیدمش ... 

 

دومی مال بعد از روزای آخرِ که 

خدا دستشو رو کرده بود ... 

 

 

 

 

 

پیچ کوچه

 

 

 

 

 

یادته سرِ پیچِ کوچه منتظر شدی و 

وقتی رسیدم اومدی جلوم و گفتی : 

آقا شما با من کاری دارین که چند وقته پشت سرم میاین ؟ 

یادته هول شدم و هیچی نگفتم ؟ 

  

هنوزم وقتی به پیچ کوچه ایی نزدیک میشم ، 

نفسم تند میشه ، قلبم تند میزنه ، 

زبونم بند میاد . . . 

 

 

 

 

 

با یه نگاه

 

 

 

 

 

دلم که سکوت میکنه ، 

دهنم پر از حرف نگفتنی میشه 

، 

تو هم نیستی که با یه نگاه  

صفحه صفحۀ دلموُ دوره کنی ...

 

 

 

 

 

و

 

 

 

 

 

 

 

                                                  آنــروز تــــو بـــا سـیـبـی در دســت ، 

                                                  به رویـای شیرین بهشتی ام آمدی ، 

                                                  و مـــرا بـه کـابـوس زمـین آوردی . .. 

 

                                                  و 

 

                                                   امـــروز تـــنـــهـــا تـــو مـــی تـوانی ، 

                                                   مـــرا از ایـن کـابـوس تلخ بـرهـانـی ، 

                                                  بـــا انـــاری ســـــــرخ در دســـت .. . 

 

 

 

 

 

 

 

وقتی نیستی ...

 

 

 

 

 

وقتی نیستی تا بخوانی ، 

کلماتم در بیکرانه کاغذ ، 

احساس غریبی می کنند  ...