بازیکنهایِ متجاوز

                          

از حدودایِ دهه شصت میلادی ، توسط دکتر اریک برن شاخه ای به روانشناسی اضافه شد به نام روانشناسی تحیلیل رفتار متقابل . ..

این رشته خیلی خلاصه حرفش اینه که آدمها رفتار و عکس العملشون رو بر پایۀ رفتار همدیگه طرح ریزی میکنن . ..

( توی پرانتز اینو بگم که اصطلاحِ غلطِ کودکِ درون هم از این رشته درز کرده به بیرون ، چون تو این رشته شخصیت فرد رو نتیجه 3 شخصیتِ دیگه میدونه و تاثیری که اونها در هر لحظه روش دارن و اون 3 تا ، حالتهای والد و بالغ و کودک هستند ، و وقتی فرد در هر کدوم از این حالتها قرار می گیره ، کلِ رفتارش از اون حالت برانگیخته میشه ، مثلاً در حالتِ والد فرد برای مدت زمانی که توی اون حالت هست همۀ رفتارهاش از جمله شکل نشستن ، تُنِ صدا و طرزِ فکرش شبیهِ همون والدی میشه که فرد در دورۀ الگو سازی بیشتر تحت تاثیرش بوده و هر کسی دائماً در بین این حالتها در چرخشه ، البته اینو یه فرد متخصص میتونه متوجه بشه و طوری نیست که خودمون متوجۀ این تغییرات باشیم . ..

خلاصه اونطور که رایج شده ُ بدن مثل یه کیسه نیست که پر از چیزهای مختلفی باشه که یکی از اونها هم کودکِ درون باشه و صحیح اینه که بدونیم یکی از حالتهایِ ممکن برای شخصیت ، حالتِ کودکِ درونه . ..

---> برای دانشِ بیشتر به کتابهای تحلیل رفتارِ متقابل که بیرون راحت پیدا میشه ، میشه رجوع کرد )

اریک برن توی کتابِ معروفِ خودش ، بازیها ، این رفتارهایِ متقابل رو به بازیهایی تشبیه کرده که توی هر کدوم ، دو نفر دو طرفِ بازی هستند و در طولِ تماسی که دارند ، تلاش میکنن که امتیازات بیشتری رو به نفع خودشون جمع کنن . ..

امیدوارم تا اینجا رو به عنوان مقدمه ازم قبول کرده باشین تا برسم به ارتباطش با همون پست نمونۀ کاملِ یه ...  :

طبق تحقیقی که خودم توی دانشگاه شاهدِ انجامش بودم ، حدود 15% از دخترها و پسرهایی که با آرایشهای افراط گونه و بی تناسب با محیط خیابون می بینیم ، نه برای جنسِ مخالف ، که برای همجنسهایِ خودشون ، خودشونُ آرایش و آماده میکنن ، که قسمتِ اعظمش از عوارضِ فشارهای جامعه است ، چون تنها شدن با یه همجنس و خلوت کردن باهاش - توی خونه و در حالی که والدین یکیشون توی اتاقِ کناری با خیالِ راحت نشستن - خیلی راحت تره تا جنسِ مخالف . ..

اما نکته عجیب و به نظر من تاسف آور ، اینه که قسمتِ اعظمِ 80% باقیمانده ، درگیرِ بازیی هستن به اسمِ بازیِ تجاوز . تو این بازی هدفِ بازیکن ( به عنوانِ مثال همون دخترهای موردِ صحبت ) اصلاً از آرایش یا پوششِ س.ک.س.ی که برای خودش انتخاب کرده ، به هیچ شکلی ، هیچ نوعی از تماس و در هیچ حدی نیست و کلاً نه از یه تلفن ساده تا یه س.ک.سِ کامل ، به هیچکدوم فکر نمیکنه ، هدفی که اون دنبالشه ، جلب توجهِ و همین که کسی بهش توجه نشون بده ، اون نیازش برطرف شده و طرفِ مقابل هم بازی رو باخته و دخترک در مسیرش دنبالِ بازیکن و حریف بعدی میگرده و این جریان هر بار و هر روز ادامه پیدا میکنه و قسمتِ بزرگِ آسیب رو بازنده هایی می بینن که هم ناخواسته واردِ بازی میشن و هم بازنده خارج میشن . ..

البته وجودِ چنین بازیی و بازیکنهایی که بازی تجاوز بزرگترین و گاهی تنها بازییه که بلدن ، خودش نشونۀ یه آسیبِ روحیه که به این شکل بروز کرده ، و بد تر از اون ، اینه که الان تو سطحِ وسیعی شاهدِ اجرای این بازی در جامعه هستیم ...