دقت کردین که چقدر ساده و بی دغدغه
همین وبلاگی که به مرور می نویسیم ،
داره جزئی از تاریخ میشه ؟
داره ابزاری میشه که هزار سالِ دیگه ( البته اگه
سرویسی که از وبلاگمون پشتیبانی میکنه
تا اونموقع دوام بیاره ) ما رو از روی اون بشناسن . ..
فکر میکنین کیا بخوننش ؟ فقط دانشمندهایی که
دارن درباره گذشته تحقیق میکنن ؟ یا مردم عادی هم
جزوشون هستن ؟
وقتی آیندگان بخوننش در موردمون چی فکر میکنن ؟
آدمهای شادی بودیم یا غمگین ؟
احساس آزادی و لدت بردن از زندگی رو داشتیم یا نه ؟
میخندن بمون یا تحسینمون میکنن ؟
اصلاً با فرض اینکه وبلاگهامون تا اون موقع هم
بمونن کسی میخونتشون ؟
از طرف دیگه این سوال هست که
غیر از اینکه الان وب مینویسیم تا حرفهایی ( توی هر زمینه ای
و به هر دلیلی ) که دوست داریم رو بزنیم ،
اینکه نیاز داریم به جاودانه شدن و اینکه
اثری از خودمون باقی بذاریم هم جزء دلایلمون
برای نوشتن میشه ؟
تو فکر می کنی این بلاگ بعد از مردن ما می مونه یا مثل خودمون نسلش منقرض میشه؟
چشمم آب نمی خوره بمونه ، حتی فکر میکنم قبل از انقراض خودمون منقرض بشه .. .
ولی اصلا مهم نیست
آره ، چون انقدر چیزای مهم تر از این تو زندگیمون بود و کسی اهمیت نداد که خودمونم به مهم بودنشون شک کردیم .. .
لذت بردن نه لدت بردن.
البته اگه به عمد اشتباه ننوشته باشی.
ying yang فوق العاده قشنگ بود.
به خاطر پست های خوشکل امروزت مرسی.
فقط یه چیزی این مورد عجیب اشکان اگه رنگ پس زمینه رو مشکی نذاشته بودی خیلی بهتر بود به خصوص برا من که چند بار میخونم.
آخه چشمام خیلی درد گرفتن.
معذرت زیاد حرفیدم.
نه ، عمدی نبوده ، از دستم در رفته و اشتباه شده ، اوایل ناراحت میشدم که میدیدم شما و چند تای دیگه به جای دقت کردن به پیامی که با اون کلمات داره منتقل میشه ، به خودِ کلمات دقت میکنین و دنبال اشتباهاتِ تایپی میگردین ، اما دیگه به خودم میگم :
اشکال نداره ، چکار میشه کرد ، دهه شصتین دیگه ...
خیلی خوب میشد اگه تو در قبال همه کارهای دهه شصتی ها همین فکر ومیکردی و میذاشتی به پای دهه شصتی بودنشون.
دیگه اینقدر اعصابت خورد نمیشد!
ربطش به دهه شصتیا چی بود ؟
اگه هر بار نظر میذاری میخوای یه جوری ربطش بدی به دهه شصتیا ، لطفا دیگه نظر نذار .