دیروز ، امروز و عشق

 

گاهی از خودم می پرسم : 

هنوزم آدما عاشق میشن ؟ 

کمِ کم نوجوونها و جوونها عاشق میشن ؟ 

اونطوری که همدوره های خودم عاشق میشدنو میگم ، 

بی قرار بشن ، 

صبح قبل از مدرسه برن سر کوچه اش 

منتظر بشن تا بیاد و رد بشه از جلوشون ، 

تو محلشون بپلکن ، 

بدون اینکه باهاش حرف زده باشن  

سرش غیرتی بشن و دعوا کنن ، 

اونم نه یه هفته و یه ماه ، 

دو سه سال با خیالش حتی شب و روز زندگی کنن . .. 

خیلی وقتها که دور و ورمو نگاه میکنم ، 

احساس میکنم دیگه آدمها دور اینجور عواطفو قلم گرفتن ،  

بعد خوش بینانه که میخوام ببینم  

به خودم میگم شاید تو نوجوونها هنوز چند نفری باشن ...