دفـــتـــر ســیـــب و درخــت چـــهـــل بـــرگ

بــنــویــســیــن دفــتــر ســیــب و درخــت چــهــل بــرگ ، بــخــونــیــن آرامــشـــــگــاه ...

دفـــتـــر ســیـــب و درخــت چـــهـــل بـــرگ

بــنــویــســیــن دفــتــر ســیــب و درخــت چــهــل بــرگ ، بــخــونــیــن آرامــشـــــگــاه ...

درباره من

متولد 7 خرداد 1359 هستم ، عاشق تاریخ تولدمم چون هفتش یه عدد مقدسه و خردادش یه ماه خاص ، پنجاه و نه هم که دیگه گفتن نداره که هر چی باشه آدمُ جزو دهه پنجاهیا میکنه . لاغرم با قدِ نسبتاً بلند ، اما یه درازِ بدقواره نیستم . .. ------------------------------------------------ روانشناسی خوندم و به قول چند تا از استادام چون خوب مشاوره میدم ، اگه برم تو شاخۀ مشاوره آدم موفقی میشم و تو اینکار صدای آرومم کمکم میکنه ، البته خودم کارای تحقیقی رو بیشتر دوست دارم ( البته این معنیش این نیست که اینجا بخوام جلسات مشاوره راه بندازم . لطفاً کسی انتظار مشاوره تو نت نداشته باشه ) . .. ------------------------------------------------ آدم حساسیم و دلبستۀ دادنِ آرامش و شادی به دور و وریام ، اگه توی کسی استعداد خندیدن ببینم امکان نداره تا وقتی با همیم خنده اش متوقف بشه ، اما حدمم میشناسم و رعایتش میکنم . .. ------------------------------------------------ عاشق فیلم ( اگه خواستین عکس آرشیو فیلممُ توی پستِ غربِ بهشت می تونین پیدا کنین ) و کتاب ( بخصوص شعر ) و موسیقی ام ( به ویژه بی کلام ) . .. ------------------------------------------------ از دخترهای دهه شصت متنفرم ، چون آدمهای پست و نمک نشناس و به شدت فاقدِ معرفت و شعوری شناختمشون . .. لطفاً اگه قدم روی چشمم گذاشتین و به اینجا سر زدین در موردشون نه صحبت کنین و نه از من چیزی دربارشون بپرسین . .. ( اینهمه موضوعِ خوب تو دنیا هست که ارزشِ صحبت کردن دارن ، چرا در مورد اونها حرف نزنیم ؟ ) ------------------------------------------------ راستی ؛ لطفاً کسایی که فکر میکنن تنهان و احساس تنهایی دارن ، دیگه برای اومدن به اینجا قدم رنجه نکنن ، چون اینجا اومدن تنهاییشونو از بین نمی بره ، حوصلۀ دیدنشونم ندارم دیگه ، به اندازۀ کافی هم دستمو به سمت همه دراز کردم و جوابی نگرفتم . .. اونایی که احساس تنهایی میکنن ، قسمت اعظمشون اتفاقاً دورشون خیلی هم شلوغه و فکر میکنن پرستیژ داره که از تنهایی حرف بزنن و بنویسن ، بقیه هم خودشون دوست دارن تنها باشن و کاری هم برای بیرون رفتن ازش نمی کنن ... ------------------------------------------------ قدم همۀ هموطنهای عزیزمُ روی جفت چشمهام میذارم و از هر نظری که داشته باشن ( تلخ و شیرین ) با خوشحالی استقبال می کنم .. . ادامه...

آمار : 178960 بازدید Powered by Blogsky

پاراگرافِ تنهایی

ناشر مجله می پرسه :

پاراگراف اول داستانت در باره تجاوزه برادر به برادره ،

این چه ربطی به بقیه داستان داره ؟

میگم : تا چند نفر از کسایی که خونده بودنش ،

اینو نگفته بودن خودم همچین فکری نمی کردم ،

من موقع نوشتنش توی یه دنیای دیگه سیر می کردم ،

اصلا به این چیزها فکر نمی کردم . ..

ادامه میدم : شما تو این پاراگراف تجاوز می بینی ،

من سپر بلا شدن یک برادر رو برای برادر دیگه میبینم ،

اونم توی لحظات آخر قبل از برخورد یه بمب و اینکه برادر بزرگتر

شرایط رو درک کرده و داره خداحافظی مرگ میکنه از برادرش . ..

در طول صحبتم با سر " نه " میگه و وقتی حرفم تمام میشه میگه :

اشتباه می کنی ، داره بهش تجاوز می کنه . ..

و برای تایید حرفش دلیل میاره :

تو سالهای ابتدایی جنگ به خاطر فشار عصبی ناشی

از جنگ ، این اتفاق زیاد توی خانواده ها می افتاد ...

داستان رو میده دستم و میگه این

قسمت تجاوز رو درست کن تا قابل چاپ بشه ،

و میره ...

این تازه در مورد داستان و حرفیه که خودم نوشتم و

اینطوری یه نفر اصرار داره برام توضیح بده که منظور منِ

نویسنده از نوشته ام چی بوده . ..

و روزهای من سرشار از آدمهاییه که در یک کلام ;

نمیفهمن چی میگم ...

اشکان دوشنبه 28 بهمن‌ماه سال 1387 ساعت 12:15 ق.ظ

نظرات 3 + ارسال نظر

لی لی دوشنبه 28 بهمن‌ماه سال 1387 ساعت 08:40 ق.ظ

اشکان جونم شاید بخاطر اینه که حتی تو حرف زدنت هم مثل نگارش داستانات حرف میزنی!
یه چیزی بگم شاید قبول نداشته باشی (آخه من همش ضد شما حرف میزنم)اما قبول داری که خدا از همه مون زبل تره؟اگه میخاست طوری حرف بزنه که همیشه مرمز باشه میتونست(که البته در واقع همینطورم برخورد میکنه)اما میبینی که داستان یوسف و فرعون و موسی .. رو انقد ساده تعریف کرده که نی نی ها هم میفهمنش(هر کی در حد فهمش)بهتر نیست یه ذره از خدا یاد بگیریم؟
البته این که خیلی ها اصلا فکر نمیکنن رو صد درصد باهات موافقم.(بالاخره گیس و گیس کشی رو یه کم تموم کردم)

رافونه دوشنبه 28 بهمن‌ماه سال 1387 ساعت 09:17 ق.ظ http://rafouneh.blogsky.com

این که در اون مملکت تازگی و تعجب نداره

فروردینی سه‌شنبه 29 بهمن‌ماه سال 1387 ساعت 06:00 ب.ظ

ممنون که برام پیام گذاشتی. من واقعا نتونستم بیام درست بخونم. تعطیل بود و اربعین و همه خونه و مشغولیتهام بیشتر. من هنوز مطالب این وبلاگ رو دوست دارم بخونم.

در مورد داستانتون خواننده اولین فکری که می کنه همون تصوره که ناشر هم به این نتیجه رسیده. فکر می‌کنم شما به گونه ایی نوشتی که این تصور رو در خواننده زنده می‌کنه. مثلا اونجا که نوشتید: (چشمم گیر کرد به راه پله....دلم می خواست مامان بیاد بالا و ببرتم پایین . اشکال نداشت اگه دعوام میکرد . کاش می اومد و همه چیز تمام میشد .) اینجا خواننده یقین پیدا می‌کنه که تصورش درسته و اون بچه می‌خواد از این ماجرا فرار کنه و ارزو می کنه که مادرش بیاد و همه چی تموم بشه!
قبلش هم نوشتید که به شدت خورد به مبل... اینجا من از خوندنش کاملا از اول داستان خارج شدم و حس کردم وارد داستان دیگه ایی شدم چون برادر بزرگ در اول داستان روی برادر کوچیکتر دراز کشیده بود اما اینجا هیچ خبری از اون نشد!
نمی‌دونم اگه تونسته باشم دقیقا منظورمو برسونم.

نمی‌خوام ناراحت بشید اما این برداشت منه.

در مورد سر زدنم و نظر گذاشتن که خواهش می کنم و دوست دارم وبتونو که سر میزنم .
در مورد اون قسمت که پای کودک داستان می خوره به مبل باید بکم همون قضیه غیر خطی تعریف کردن داستانه .
اما چیزی که برام جالب بود اینه که یادمه گفته بودین تو ایران نیستین و چه قدر خوبه که توی امریکا یا کانادا ( یا هر جای دیگه این کره خاکی که هستین ) می بینم مردم همچنان به علایق دینیشون اهمیت میدن و مثلا مناسبتی مثل اربعین رو برگذار می کنند ، امیدوارم پاینده باشین ...

نام

ایمیل

آدرس وبسایت